کد مطلب:153890 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:140
اولین سخنرانی امام در کربلا
پس از آنكه حسین (ع) و یارانش در كربلا مستقر شدند اولین سخنرانی خود را به این ترتیب ایراد كرد:
حمد الله و اثنی علیه ثم قال انه قد نزل بنا من الامر قد ترون، و ان الدنیا تغیرت و تنكرت و ادبر معروفها و استمرت حذا و لم یبق منها الا صبابة كصبابة الاناء و خسیس عیش كالمرعی الوبیل، الا ترون الی الحق لا یعمل به و الی الباطل لا یتناهی عنه، لیرغب المؤمن فی لقاء ربه محقا، فانی لا اری الموت الا سعادة و الحیاة مع الظالمین الا برما.
«پس از حمد و ثنای پروردگار فرمود: بطوریكه می بینید كار ما به اینجا رسیده و دنیا تغییر یافته بدیهایش به ما روی آورده و نیكی هایش به ما پشت كرده و از حیات و زندگی ما باقی نمانده است مگر جرعه كمی همانند رطوبتی كه در ته كاسه بعد از تخلیه می ماند و زندگی پستی مانند چراگاه خشك آیا نمی بیند كه به حق عمل نمی شود و از باطل جلوگیری بعمل نمی آید، در چنین حالتی مؤمن حقا باید مشتاق لقای پروردگار باشد (یعنی مرگ را آرزو می كند).
پس به درستی كه من مرگ را جز سعادت و رستگاری نمی دانم و زندگی با ستمكاران را جز محنت و رنج و ملامت و ذلت نمی یابم» [1] .
نكته: هدف امام حسین علیه السلام از این سخنرانی این بود كه یاران را به مسئولیتی كه بر عهده دارند توجه دهد تا در انجام آن بكوشند.
حمد الله و اثنی علیه ثم قال انه قد نزل بنا من الامر قد ترون، و ان الدنیا تغیرت و تنكرت و ادبر معروفها و استمرت حذا و لم یبق منها الا صبابة كصبابة الاناء و خسیس عیش كالمرعی الوبیل، الا ترون الی الحق لا یعمل به و الی الباطل لا یتناهی عنه، لیرغب المؤمن فی لقاء ربه محقا، فانی لا اری الموت الا سعادة و الحیاة مع الظالمین الا برما.
«پس از حمد و ثنای پروردگار فرمود: بطوریكه می بینید كار ما به اینجا رسیده و دنیا تغییر یافته بدیهایش به ما روی آورده و نیكی هایش به ما پشت كرده و از حیات و زندگی ما باقی نمانده است مگر جرعه كمی همانند رطوبتی كه در ته كاسه بعد از تخلیه می ماند و زندگی پستی مانند چراگاه خشك آیا نمی بیند كه به حق عمل نمی شود و از باطل جلوگیری بعمل نمی آید، در چنین حالتی مؤمن حقا باید مشتاق لقای پروردگار باشد (یعنی مرگ را آرزو می كند).
پس به درستی كه من مرگ را جز سعادت و رستگاری نمی دانم و زندگی با ستمكاران را جز محنت و رنج و ملامت و ذلت نمی یابم» [1] .
نكته: هدف امام حسین علیه السلام از این سخنرانی این بود كه یاران را به مسئولیتی كه بر عهده دارند توجه دهد تا در انجام آن بكوشند.
[1] بلاغة الحسين ص 34 - اعيان الشيعه ج 1/ص 598 - ابصار العين ص 7 - حياة الحسين ج 3/ص 98.